Een bijzondere dienst deze zondagmiddag 7 juli, een cantatedienst met daarin de cantate Vergnügte Ruh, beliebte Seelenlust (BWV 170). ‘Persoonlijk heb ik er lang naar uitgekeken’, aldus Ida. ‘muziek van zolang geleden en tekstueel nog steeds zo actueel’. ‘Voor mij, heeft de muziek die Bach schreef een bijzonder klank en zo anders qua muziek en zang/tekst dan tijdens een normale zondagse viering’.

Naast de cantategroep zijn er 45 geïnteresseerden op de viering afgekomen die vol aandacht luisteren naar de meditatie van Marianne met als thema ‘Woorden doen ertoe’, maar ook genieten van de cantate. Kees Steketee, de gastorganist, streelt ons gehoor met zijn uitvoering van Preludium in C, maar ook NLB 1000 ‘We zagen hoe het spoor van God sporen van mensen kruiste’. Ida vraagt zich af: ‘is dit ons orgel? Wat een prachtige klanken, wat een mooie muziek en wat een vaardige handen die dit kunnen spelen’.

We lezen samen Psalm 12, uit ‘150 Psalmen Vrij’, Huub Oosterhuis en een deel uit de Bergrede, Matteüs 5: 20-26. ‘Gij zult niet doodslaan’, maar dat doen we toch ook nooit letterlijk? We mogen toch in vrijheid zeggen wat we denken? Dat is toch ons goed recht? Maar we kunnen met onze woorden wel degelijk anderen kapotmaken, een ander bezeren. Ja, maar als die ander dat ook tegen mij doet, zo anders denkt als ik?

In de cantate komt de IK-figuur tot de conclusie dat hij ook zijn vijand lief moet hebben, niet alleen zijn vriend. Dat is iets anders dan die ander waar je zo mee botst letterlijk of in gedachte, dat je die opeens aardig gaat vinden. Daar gaat het niet om, maar betekent wel dat je bij jezelf te rade gaat wat jouw houding moet zijn. Zoek je de vrede of zoek je het conflict. Kwetsen, minachten, schelden, roddelen. Het maakt ons hart onrustig, het geeft onrust, we raken een positieve grondtoon kwijt. In de muziek van de Bachcantate 170 was dat te horen. Woorden doen ertoe. ‘Maar de muziek en de toon doet er ook toe’, aldus Ida. Jezus vraagt van ons vandaag: vergroot de vijandschap niet, maar zoek verbinding. Spreek de taal van hoop en vrede. Daar hebben we Gods hulp wel bij nodig, volgens Ida. Het woord van God is betrouwbaar, het bouwt op en geeft harmonie en rust in het leven. De musici van Ewiges Feuer, ze brachten het zo mooi!